Bir gün gelirde unuturmuş insan,
En sevdiği hatıraları bile.
Bari yorgun sesiyle saat on ikiyi vurduğu zaman beni unutma.
Çünkü ben o saatlerde seni yaşar, seni düşünürüm,
Hayal içinde perişan yürürüm.
Sende karanlığın sustuğu yerde
Beni unutma.
O saatlerde serpilir gülüşün,
Bir avuç su gibi içme ey yar,
Seninde başında o çılgın rüzgar deli deli
Esiverirse bir gün beni unutma.
Ben ayağımda çarık, elimde asa
Senin için şu yollara düşmüşüm,
Senelerce sonra sana dönüşüm,
Bir mahşer gününe de rastlasa beni unutma.
Büyük acılara tutuştuğun gün,
Çok uzaklarda da olsan yine gel,
Bu ölürcesine sevdiğine gel,
Ne olur Tanrıya kavuştuğum gün beni unutma.
Ümit Yaşar Oğuzcan
